Wednesday, October 3, 2007

ഞാന്‍

ഞാന്‍ അവളുടെ മനസ്സില്‍ മാറാല നെയ്ത്‌ കൂടു കെട്ടി...
തടിചു വീര്‍ത്ത കാടന്‍ ചിലന്തിയായി..
..മുഷിഞ്ഞ മുറികളില്‍ കുടിയിരുത്തുന്നു...
എനിക്ക്‌ അലപമെങ്കിലും ദയാലുവായിക്കൂൂടെ???
എന്റെ കണ്ണുകള്‍ എന്നും അവളെത്തേടി നടന്നു...
അവളെ മറ്റാരും കാണരുതെന്ന് ഞാന്‍ കൊതിച്ചു..
അവള്‍ക്കൊപ്പം മറ്റാരും നടക്കരുതെന്നു ഞാന്‍ പറഞ്ഞു..
അവളുടെ പകല്‍ക്കിനാവുകളില്‍ പൗരുഷത്തിന്റെ ഘനം പിടിച്ച നിഴലുകള്‍ വീഴ്ത്തി...
അവള്‍ക്കതിഷ്ടമായിരുന്നു...
എങ്കിലും....ഞാനെന്തേ ഇത്ര ക്രൂരനായത്‌??
ഞാനവളെ അത്ര മേല്‍ സ്നേഹിച്ചുപോയ്‌.....
ഒരിക്കലുമറിയാത്ത പ്രണയത്തിന്റെ ചൂട്‌ എന്റെ സിരകളെ വലിച്ചു മുറുക്കി..
അവള്‍ പിന്നെയും ഒഴുക്കിനെതിരെ നീന്തി...
ഞാന്‍ അവളെ കൂടുതലറിഞ്ഞു..ഇനിയുമേറെ സ്നേഹിച്ചു...
വീണ്ടുമവളെ തടവറകളിലിട്ടു...
പക്ഷേ...
എന്നോടു ചോദിക്കൂ..
പ്രണയത്തിന്റെ നോവെന്താണെന്ന്..?
ജീവിതത്തിന്റെ അര്‍ഥമെന്താണെന്ന്..?
ജീവിതം ഒരുപാടു ചെറുതും പ്രണയം ഒരുപാടു വലുതുമാകുന്നതെപ്പോളാണെന്ന്??
ഞാന്‍ നിന്റെ മാത്രമായതെങ്ങനെയാണെന്ന്??

2 comments:

PriyadaSreedharan said...

i don kno why but i see my self and my love in 'njan'

Anonymous said...

It is definitely a good work

Write more and more

Looking forward