എണ്റ്റെ ഓര്മകളില് എന്നും നീയുണ്ടായിരുന്നു... വെള്ളയായ്, മഞ്ഞയായ്, നീലയായ്.. മടക്കിയത്,മടക്കാത്തത്.. നീളമുള്ളത്, വളരെ ചെറുത് കൈപ്പത്തിയും അരിവാളുമുള്ളത്... താമര വിരിഞ്ഞു നില്ക്കുന്നത്.. ആന, തെങ്ങ്, കുട, കണ്ണട.. ഫാന്, ടോര്ച്ച്, ബള്ബ്..അങ്ങനെ എന്തെല്ലാം.. ഒരു കൊച്ചു തടിക്കഷ്ണത്തില് മഷി പുരട്ടി, ഞങ്ങള് നിന്നെ ആഞ്ഞു കുത്തി ചിലപ്പോള് ആനയില് ചിലപ്പോള് കുതിരയില്! ഞങ്ങളുടെ തീ പോലത്തെ കണ്ണുകള്.. നിന്നെ പേടിപ്പെടുത്തിയിരുന്നോ? ഞങ്ങളുടെ ചൂടു പിടിച്ച വാക്കുകള്.. നിന്നെ ദേഷ്യം പിടിപ്പിച്ചിരുന്നോ? ആ ഘനം പിടിച്ച കടുത്ത മഷിക്കൂട്ട്.. നിന്നെ ശ്വാസം മുട്ടിച്ചിരുന്നോ? പിന്നെ എന്താണ് നീ പറയാതെ പോയത്? ഒരു കട്ടിയുള്ള പ്ളാസ്റ്റിക് കൂടിനുള്ളില് പീ പീ ശബ്ദവും നിറച്ച് നീ വന്നതെന്താണ്? നിണ്റ്റെ വേദനകള് നീയും വിളിച്ചു പറയുന്നതാണൊ? അതോ ഈ രാഷ്ട്റീയ ദുരവസ്ഥ കണ്ട് അലറിക്കരയുന്നതാണോ? എന്തായാലും നീയില്ലാതെ, ഈ ഈലക്ഷനു ചൂടില്ല..ചൂരില്ല.. പക്ഷെ ഇന്നു രാവിലേയും ആ ബട്ടണില് വിരലമറ്ത്തിയപ്പോള്.. നീയലറിക്കരഞ്ഞപ്പോള്...പിടഞ്ഞത് എണ്റ്റെ ഉള്ളായിരുന്നു.. തകറ്ന്നത് എണ്റ്റെ ബാല്യവും എണ്റ്റെ കൌമാരവുമായിരുന്നു |
നിന്നെ പ്രേമിച്ച നാളുകളില്ഞാന് തനിച്ചായിരുന്നു... ഇന്നെനിക്ക് നീയുണ്ട്..എന്റെ പ്രണയമില്ല.......
Tuesday, October 19, 2010
ബാലറ്റുപേപ്പര്: ഒരു ചരമക്കുറിപ്പ്
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment