പട്ടുവിരിയിട്ട മെത്തമേല്‍ നിന്നെയും
കെട്ടിപ്പിടിച്ചു കിടക്കവേ ഞാന്‍...
പ്റണയം തിളയ്ക്കുന്ന വാക്കുകള്‍ കൊണ്ടു
സ്വപ്നഹര്‍മ്മ്യങ്ങള്‍ പണിതുതീറ്‍ത്തു
നിന്‍ സ്വപ്നഹര്‍മ്മ്യങ്ങള്‍ പണിതുതീറ്‍ത്തു.
പൂവിന്‍ സുഗന്ധവും പാലിണ്റ്റെ മധുരവും
പഞ്ചേന്ദ്രിയങ്ങള്‍ രസിച്ചു തീറ്‍ത്തു.
രാത്റിയുടെ യാമങ്ങള്‍ തീരുന്നതറിയാതെ
നിന്‍ മടിത്തട്ടില്‍ ശയിച്ചിരുന്നു..
ഞാന്‍ നിന്‍ മടിത്തട്ടില്‍ ശയിച്ചിരുന്നു.
നിന്‍ കൂന്തല്‍ ചേലയില്‍ മറയ്ക്കുവാനാകാതെ
നാണം കവിളില്‍ തുടിച്ചിരുന്നു..
എണ്റ്റെ കാമം കനല്‍ പോലെ നിന്നധരങ്ങളില്‍,
ചുംബനത്തീമഴ തീറ്‍ത്തിരുന്നു..
ചുംബനത്തീമഴ തീറ്‍ത്തിരുന്നു..
പ്റണയവും കാമവും താണ്ടി ഞാനങ്ങനെ..
സ്നേഹത്തിനരികിലായെത്തി...
മനസ്സിണ്റ്റെ ചൂണ്ടക്കൊളുത്തിനെക്കൊത്തുന്ന
അദൃശ്യമാം അനുഭൂതിയായി..
രാത്റിതന്‍ പുസ്തകമടഞ്ഞപ്പൊഴും..
കിളികള്‍തന്‍ കൂജനം കേട്ടപ്പൊഴും..
സ്നേഹത്തിന്‍ ചോോണ്ടക്കൊളുത്തിണ്റ്റെ പിടിയില്‍..
രണ്ടു ദേഹങ്ങള്‍ പിടഞ്ഞു...
പിരിയുവാനാകാതെ,വേറ്‍പെടാനാകാതെ,
രണ്ടു സ്നേഹങ്ങള്‍ കരഞ്ഞു!
No comments:
Post a Comment