അപായത്തിന്റെ അടയാളം

ഈയിടെയായി എന്റെ മനസ്സ്,
ഒരു തരിശു പാടം  പോലെ
വികാരങ്ങളുടെ ശവപ്പറമ്പ് ...

ഈയിടെയായി നിന്റെ നോട്ടം,
ഒരു കൈതമുള്ളു പോലെ
വേദനയുടെ സ്രോതസ്സ് ...

ഈയിടെയായി പെയ്യുന്ന മഴ,
ഒരു ചുറ്റുറുമി പോലെ
കീഴ്പെടലിന്റെ കാരാഗൃഹം ...

ഈയിടെയായി ഈ ഭൂമി
ഒരു മരണക്കിണർ പോലെ,
അപായത്തിന്റെ അടയാളം !

ബലൂണ്‍കാരൻ

പൂരത്തിന് പോയപ്പോ 
കണ്ട ബലൂണ്‍കാരൻ 
കൈ കാട്ടി വിളിച്ചപ്പോ 
പൂവാണ്ടിരിക്കാൻ പറ്റീല്ല ..

ചെന്ന ഒടനെ എടുത്തു തന്നത് 
ഒരു നീല കളർ ബലൂണ്‍ 
പിന്നെ ചാടുന്ന ഒരു തത്ത 
പിങ്ക് നിറമുള്ള ഒരു പീപ്പി 
വെളുത്ത ഫ്രെയിം ഉള്ള 
ഒരു കറുത്ത കണ്ണാടിയും ...

എല്ലാം പിടിച്ച് ഗമയിൽ 
നിന്നപ്പോ ...
അയാളെന്നെ എടുത്ത് മടിയിൽ വെച്ചു .
ന്റെ ..അച്ഛൻ എന്നെ എത്ര നാളായെന്നോ 
ഒന്ന് മടിയിൽ ഇരുത്തിയിട്ട് ..?
പിന്നെ ഒരു ഉമ്മയും !

പിന്നെ ഞാൻ പോകാൻ 
ഇറങ്ങിയപ്പോ 
ഒരു നാരങ്ങ മിട്ടായി 
കയ്യിൽ തന്നിട്ട് പറഞ്ഞു 
'നാളെയും വരണേ '

പിറ്റേ ദിവസവും ഞാൻ പോയി ...
പിന്നെ ഇന്നാണ് മടങ്ങി വരുന്നത് ,
22 വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം ..!
പൂരം നിന്ന് പോയിരിക്കുന്നു 
പൂരപ്പറമ്പ് ഇപ്പോൾ ഷോപ്പിംഗ്‌ കോമ്പ്ലക്സ് ആണ് 
ആളുകളും മാറിയിരിക്കുന്നു !
പക്ഷെ ഇന്നും അവിടെ 
ഒരു 'ബലൂണ്‍കാരൻ' മാത്രം മാറാതെ നില്പ്പുണ്ട് ..!

'ഈഗോ'

നീ നിന്റെ 'ഈഗോ' യെ 
ഒരു അപ്പൂപ്പൻ താടിയാക്കി പറത്തി വിടുക 
അത് വായുവിൽ വിഹരിക്കട്ടെ 
തിരഞ്ഞും മറിഞ്ഞും 
തല കുത്തിയും അത് 
കാറ്റിന്റെ തണുപ്പും ചൂടും അറിയട്ടെ ... 

പിന്നെ കാറ്റും കോളും നിലയ്ക്കുമ്പോൾ
അത് താനേ പറന്നിറങ്ങും
മഴ കൊണ്ടിട്ടുണ്ടെങ്കിൽ,
നനഞ്ഞൊട്ടി പനി പിടിച്ചിട്ടുണ്ടാകും
മിന്നലേറ്റുവെങ്കിൽ,
കരിഞ്ഞു കൊഴിഞ്ഞിട്ടുണ്ടാകും
ഇനി കൊടുങ്കാറ്റിൽ ആയിരുന്നെങ്കിൽ ,
ദിശ മാറി വഴി തെറ്റിയിട്ടുണ്ടാകും
ഒന്നും സംഭവിച്ചിട്ടില്ലെങ്കിൽ,
അത് വീണ്ടും പറന്നു പൊങ്ങും
എന്നെങ്കിലും താഴേക്കു വീഴും വരെ... !!!

ഇതു കൊണ്ടാണ് ചില്ലു സ്കെയിലുകളെ ഞാൻ വെറുക്കുന്നത്...!

സ്നേഹം കാണിക്കുന്നവർ 
മനസ്സിനെ ഒരു ചില്ലുസ്കെയിലാക്കി 
എന്റെ ജീവിതത്തെ അളന്നു മുറിക്കുന്നവർ 

നീളം കൂടുതലെങ്കിൽ
വണ്ണം കൂടുതലെങ്കിൽ
കനവും കൂടുതലെങ്കിൽ
സ്നേഹത്തിന്റെ വിസ്മയക്കണ്ണാടി കാട്ടി
പാൽ വെളുപ്പിൽ ചിരിക്കുന്നവർ

നീളമോ വണ്ണമോ
അല്പം കുറഞ്ഞു പോയാൽ
മുഖം കറുത്ത് കയർക്കുന്നവർ...!

ഇനിയെങ്കിലും ആ ചില്ലുസ്കെയിലുകൾ
മാറ്റി വെയ്ച്ചു കൂടെ?
ചില്ലുകൾക്ക് വികാരങ്ങളില്ല
കൂർത്തു മൂർത്ത അറ്റങ്ങളെ ഉള്ളു ...

ധൈര്യമായി ഇരിക്ക് ...

ഇക്കിളി വാക്കുകൾ കൊണ്ടെന്നെ  മത്ത്  പിടിപ്പിക്കാതിരിക്കുക ... 

നിന്റെ വാസന കൊണ്ടെന്നെ ഭിക്ഷക്കാരനാക്കാതിരിക്കുക .. 

നിന്റെ മിഴിമുന കൊണ്ടെന്നെ കുത്തി നോവിക്കാതിരിക്കുക ... 

നിന്റെ പ്രണയം കൊണ്ടെന്നെ വെറുമൊരു മയിപ്പീലി ആക്കാതിരിക്കുക ... 

പിന്നെ വരുന്നത് ഞാൻ നോക്കിക്കോളാം ...!

ധൈര്യമായി ഇരിക്ക് ... 

നിര്‍ഭയാ ...

അറവുശാലയില്‍  തൊലി പൊളിച്ച് 

തൂക്കിയിട്ടിരിക്കുന്ന ഇറച്ചിക്കൂനകള്‍  പോലെ ...

മണ്ണു മാന്തിയ കുന്നുകള്‍ ...!

ചോര  പുരണ്ട വാരിയെല്ലുകള്‍ പോലെ 

ചിതല്‍ കയറിയ മരകുറ്റികള്‍...!

ചത്തു മലച്ച കണ്ണുകള്‍ പോലെ 

വറ്റിയൊടുങ്ങിയ ജലാശയങ്ങള്‍..!

പിച്ചി ചീന്തിയ വസ്ത്രങ്ങള്‍ പോലെ ...

ഉണങ്ങി വരണ്ട പുല്‍മേടുകള്‍ ...!

കാലന്റെ കൈകള്‍ പോലെ..

മണ്ണുമാന്തി യന്ത്രങ്ങള്‍ ..! 

നിര്‍ഭയാ ...നീ എന്നെ എന്റെ നാടിനെ ഓര്‍മിപ്പിക്കുന്നു..

ഒരു പക്ഷെ നിന്നെക്കാള്‍ മുന്‍പേ നീയായി ..

ഒരഗ്നി ഗോളമായി വെന്തുരുകിയവള്‍ ....

പക്ഷെ ആര്‍ക്കും വേണ്ടാതെ ..

മാധ്യമങ്ങള്‍ തിരിഞ്ഞു നോക്കാതെ...

സോഷ്യല്‍ നെറ്റ് വര്കുകളില്‍ ആരവങ്ങള്‍ മുഴക്കാതെ ...

നിശബ്ദം , എരിഞ്ഞു  തീരുന്നവള്‍ ...